آیا بشر احتیاج به امداد غیبی دارد؟

برخی معتقدند که بشر با پیشرفت علمی و تکنیک و تمدنی که در ظاهر پیدا کرده احتیاج به امداد غیبی ندارد.
ولی جواب این است که:

منشا انحرافات بشر تنها نادانی نیست تا با پیشرفت علم و تکنیک،انحرافات برطرف شود، بلکه عوامل دیگری نیز منشا انحرافات بشر است.که نه تنها در بشر امروزی باقی مانده بلکه بیشتر نیز شده است.

این عوامل عبارتند از:
غرایز و تمایلات مهار نشده، شهوت و غضب، افزون طلبی، جاه طلبی، لذت طلبی و بالاخره نفس پرستی و نفع پرستی که همه اینها در بشر امروز موجود است.

علم در امروز به صورت بزرگ ترین دشمن بشر در آمده است.
علم گرچه چراغ روشنایی است ولی استفاده از ان بستگی به موارد استعمال ان دارد.

علم ابزاری برای هدف است نه تشخیص دهنده هدف.
ویل دورانت می گوید:

ما از نظر ماشین توانگر شده ایم و از نظر مقاصد فقیر.

انسان عصر علم با انسان ما قبل این عصر در اینکه اسیر و بنده خشم و شهوت خویش است هیچ فرقی نکرده است.

علم نتوانسته است ازادی از هوای نفس را به او بدهد. علم نتوانسته است ماهیت هیتلرها را تغییر دهد، بلکه علم دست انها را درازتر کرده و شمشیر را تبدیل به بمب اتم کرده است.

راسل می گوید:

زمان حاضر زمانی است که در ان حسّ حیرت توام با ضعف و ناتوانی همه را فرا گرفته است.

می بینیم به طرف جنگی پیش می رویم که تقریبا هیچ کس خواهان ان نیست. جنگی که همه می دانیم قسمت اعظم نوع بشر را به دیار نیستی خواهد فرستاد.

اگر انسان بر اساس علل مادّی و ظاهری قضاوت کند پی می برد که این بدبینی ها بجاست، فقط یک ایمان معنوی و ایمان به امدادهای غیبی لازم است.

که این بدبینی ها را زایل و تبدیل به خوش بینی کند و معتقد باشد که سعادت بشریت، رفاه و کمال او، زندگی انسانی و مقرون به عدل و ازادی و امن و خوشی بشر در اینده است وانتظار بشر را می کشد.

اری شخص تربیت شده در مکتب الهی می گوید:

ممکن نیست که جهان به دست چند نفر دیوانه ویران شود. او می گوید:

درست است که جهان بر سر پیچ خطر قرار گرفته است، ولی خداوند همان طور که در گذشته البته در شعاع کمتری این معجزه را نشان داده،

و بر سر پیچ خطر، بشر را یاری کرده واز آستین غیب، مصلح و منجی رسانده است،در این شرایط نیز چنان خواهد کرد که عقل ها در حیرت فرو رود.

شهید مطهری (رحمه الله) می فرماید:

 این اندیشه، بیش از هر چیز، مشتمل بر عنصر خوش بینی نسبت به جریان کلّی نظام طبیعت وسیر تکاملی تاریخ واطمینان به اینده وطرد عنصر بدبینی نسبت به پایان کار بشریت است.

با توجه به علم و عقل و تجربه چه نیازی به امام است؟

ممکن است افرادی خیال کنند که در عصر علم و دانش، بشر چه نیازی به امام دارد؟

بشریت روز به روز مستقل تر وکامل تر می شود و طبعا نیازمندی اش به کمک ها و امداد غیبی کمتر می گردد، عقل و علم تدریجا این خلاها را پر می کنند.

پاسخ:

قطعا خطراتی که در عصر علم و تکنیک برای بشریت است به مراتب از خطرهای عصرهای پیشین بیشتر است. اشتباه است که خیال کنیم منشا انحرافات بشر همیشه نادانی بوده است.

انحرافات بشر بیشتر از ناحیه غرایز و تمایلات مهار نشده است، از ناحیه شهوت و غضب است. از ناحیه افزون طلبی، جاه طلبی، برتری طلبی، لذت طلبی وبالاخره نفس پرستی ونفع پرستی است.

آیا در پرتو علم همه اینها اصلاح شده و روح عدالت و تقوا و رضا به حقّ خود وحد خود و عفاف و راستی و درستی جایگزین ان شده است؟ یا کار کاملا برعکس است.

علم امروزه به صورت بزرگ ترین دشمن بشر درآمده است. چرا چنین شده است؟ 

جوابش این است که علم چراغ است، روشنایی است. استفاده از ان بستگی دارد که بشر این چراغ را در چه مواردی و برای چه هدفی به کار برد.
بشر از علم همچون ابزاری برای هدف های خویش استفاده می کند، امّا هدف بشر چیست و چه باید باشد، علم قادر به بیان ان نیست! این کار دین است.

علم، همه چیز را تحت تسلّط خود قرار می دهد مگر انسان و غرایز او را.

و همانگونه که خواندیم ویل دورانت درباره انسان عصر ماشین می گوید: “ما از نظر ماشین توانگر شده ایم واز نظر مقاصد فقیر.”
انسان عصر علم و دانش با انسان ما قبل این عصر در اینکه اسیر و بنده خشم و شهوت خویش است هیچ فرقی نکرده است. علم نتوانسته است ازادی از هوای نفس را به او بدهد. علم نتوانسته است.

دراین مقاله احتیاح بشر به امداد غیبی را مورد بررسی قرار دادیم.

و در مقاله های قبلی و بعدی شبهات و سوالات مهدوی و پاسخ آنها را مورد بررسی قرار دادیم برای درک بهتر و آگاهی بیشتر نسبت به امام خود مقاله های بیشتری را مطالعه نمایید.

منبع : ۵۰۰ پرسش و پاسخ مهدوی، ماجد ناصر الزبیدی، مترجم مجید شمس آبادی، نشر موعود عصر، ص۲۹ الی ۳۱ ص ۳۴و ۳۵