لوی [کارشناس رسانه و مدرس انجیل] در ۱ مه ۲۰۲۰ می پر دازیم:

منجی، شفا دهنده، خداوندگار، پادشاه، مسیحا. مسیحیان این نام‌ها را تنها برای یک مرد به کار می‌برند و او عیسی مسیح (ع) است. او نقطه اوج امیدهای مردم و تحقق متون مقدس عبری است.

یهودیان نیز معتقدند که کتاب مقدس در مورد یک مسیحا صحبت می‌کند.

اما تفسیر آنها از نبوت مسیحایی به طور قابل توجهی متفاوت است. یهودیان معتقدند عیسی (ع) کاملاً مطابق با مسیحای وعده داده شده رفتار نکرد. من به عنوان یک مومن به نبوت عیسی (ع)، برایم مهم است که بدانم چرا آنها اینطور فکر می‌کنند. اعتقاد یهودیان به مسیحا دقیقاً چگونه است؟

مسیحا در متون عبری

اصطلاح مسیحا (به زبان عبری: Mashiach / ماشیاخ) به معنای «مسح شده» است. مرسوم بود که یهودیان کاهنان و پادشاهان خود را با ریختن روغن مسح بر روی آنها تقدیس می‌کردند [ر.ک: هارون (خروج ۳۰:۳۰)؛ شائول (اول سموئی ۱۰:۲)؛ داود (اول سموئه ۱۶:۱۳)].

این روغن نمادی از جدا شدن از سایرین و وقف قدرت الهی برای خدمات خاص بود.

در طول دوره نبوی تاریخ اسرائیل، به قوم یهود وعده داده شد که خداوند یک منجی از نسل داود نبی برمی‌انگیزد تا این قوم را از شر دشمنان غیریهودی رهایی بخشد، معبد را بازسازی کند و پادشاهی داود را دوباره برقرار سازد. (ر. ۹:۶-۷؛ ۱۱:۱-۲؛ ارم. ۲۳:۵)

دوران معبد دوم

در زمان معبد دوم (معبد هرود)، امید مسیحایی بسیار قوی بود. قوم یهود به دنبال مسیحای سیاسی بودند که آنها را از سلطه و ستم رومیان نجات دهد. در این دوران بود که عیسی مسیح پا به عرصه وجود نهاد.

اما طبق تعالیم یهودی، او با آنچه از مسیحای موعود وصف کرده بودند مطابقت نداشت. یهودیان معتقد بودند که مسیحا باید از خاندان داوود باشد.

یک رهبر نظامی و سیاسی که به عنوان پادشاه حکومت کند. یک منجی که می‌بایست صلح ابدی را برای اسرائیل به ارمغان بیاورد.

از سوی دیگر، عیسی در خانواده‌ای فقیر به دنیا آمد. او حتی پدر بیولوژیکی نداشت. هرگز به پادشاهی اسرائیل نرسید. صلح را برای اسرائیل به ارمغان نیاورد و در آخر توسط رومیان به صلیب کشیده شد.

پس از تخریب معبد دوم در سال ۷۰ پس از میلاد مسیح، یهودیان در سراسر جهان پراکنده شدند.

قوم یهود که از تبعیض و آزار و اذیت در آسیا، اروپا و آفریقا رنج می‌بردند، امید داشتند که مسیحا به زودی می‌آید و از دل رنج‌ها رستگاری را برایشان هدیه می‌آورد؛ آنها را دوباره در سرزمین اسرائیل مستقر می‌کند و صلح ابدی را برقرار می‌سازد.

بنده یا پادشاه؟

یهودیت سنتی (ارتدوکس و محافظه‌کار) هرگز به مسیحا به عنوان یک انسان خدایی ننگریست. بلکه او را مردی با قدرت غیرعادی از جانب خدا می‌دانست که ویژگی‌های یک پیامبر، یک راهب و یک پادشاه را دارد.

آنها مسیح را به دو صورت توصیف کرده‌اند:

در وصف اول، او یک «بنده رنج‌کشیده» (مسیح بن یوسف) است که در نبرد علیه دشمنان اسرائیل می‌میرد و راه را برای مسیحای دوم آماده می‌کند.

در وصف دوم، مسیحا مردی است که از نسل داود خواهد آمد. یک منجی که سرزمین اسرائیل را برای قوم یهود تضمین خواهد کرد. صلح و برکت را برای اسرائیل و جهان خواهد آورد. معبد را در مکان تاریخی آن بازسازی خواهد کرد و در نهایت به احیای سنت قربانی کردن خواهد پرداخت.

یهودیت مدرن (شاخه رفرم یا اصلاح شده) امید مسیحایی را دوباره تفسیر کرده است. به جای «مسیحا»، یک «عصر مسیحایی» از طریق پیشرفت اومانیستی رهبران جهان و مذاکره آنها برای صلح به وجود می‌آید. هنگامی که صلح، درستکاری و عدالت در جهان برقرار شود، اسرائیل در سرزمین خود از صلح ابدی برخوردار خواهد شد.

قوم یهود در طول تاریخ خود امید مسیحایی را تنها در مواقع رنج‌ها و تبعیض‌ها تجدید کرده‌اند و هر زمان که یهودیان در صلح و امنیت زندگی می‌کنند، این امید نیز کمرنگ می‌شود.

مسیحای دروغین

تعداد زیادی مسیحای دروغین در طول تاریخ یهودیت ظهور کردند. در اینجا به چند مورد قابل توجه اشاره می‌کنیم:

تئوداس (۴۴ سال بعد از میلاد) – اسرائیل

مناخیم بن یایر (۶۶ سال پس از میلاد) – اسرائیل

سیمون بر کوخبا (۱۳۵ م) – اسرائیل

موسی کریت (۴۴۰ م) – کرت

ابوعیسی اصفهانی (۷۵۵) – ایران

یودغام (الرائی) (قرن هشتم) – ایران

داود آلروی (۱۲۴۷-۱۱۶۰) – ایران

آبراهه بن ساموئل ابوافیا (۱۳۴۰-۱۲۹۲) اسپانیا

نسیم بن داوی (پایان قرن سیزدهم) – اسپانیا

داود روبنی (۱۵۳۵-۱۴۹۱) – عربستان

اشر لاملین (۱۵۰۰) – آلمان

سولومون مولخو (۱۵۳۲-۱۵۰۰) – پرتغال

اسحاق بن سلیمان لوریا (۱۵۷۲-۱۵۳۴) – فلسطین

جودا چاسید هالوی (۱۷۰۰-۱۶۳۸) – پودلیا

ناتان بنجامین هالوی غزاتی (۱۶۸۰-۱۶۴۴) – غزه/اورشلیم

جاناتان آیبشوتز (۱۷۶۴-۱۶۹۰) – لهستان

جیکوب کوئریدو (۱۶۹۰) – ترکیه

موسی چاییم لوزاتو (۱۷۴۷-۱۷۰۷) – ایتالیا

یاکوب فرانک (۱۷۹۱-۱۷۲۶) – لهستان

همه آنها به پایان بسیار غم‌انگیزی رسیدند. برخی زندانی یا کشته شدند، در حالی که برخی دیگر برای فرار از مجازات یا مرگ به ادیان مختلف گرویدند.

هیچ کدام شرایط مسیحا را نداشتند. مسیحیان بر این باورند که عیسی (ع) این معیارها را رعایت کرده است، اما قوم یهود همچنان منتظر مسیحای مد نظر خود هستند. من امیدوارم هرکس به دنبال یافتن امیدی است که فقط در مسیحا یافت می‌شود، به کلام خدا نگاه کند تا او خود منجی، شفا دهنده، خداوندگار و پادشاه واقعی را برایش آشکار کند.