اعتقاد به وجود منجی در بین همه‌ی مردم دنیا با هر دین، اعتقاد و مسلکی وجود دارد؛ سالها چشم انتظاری دنیا برای آن موعود نجات بخش ما را بر آن داشت که مبحث موعود را از جهات مختلف مورد بررسی قرار دهیم.

• در ادامه این مقاله اهمیت منجی موعود در ادیان مختلف، بررسی نجات‌ بخشی در ادیان و یکی از علل اصلی گرایش بشر معاصر به پدیده دین بیان می‌شود.

آیا تمامی ادیان آسمانی اعتقاد به منجی دارند؟

در پاسخ به این پرسش میتوان گفت که اعتقاد به وجود منجی در بین همه‌ ی مردم دنیا با هر دین، اعتقاد و مسلکی وجود دارد و اختصاص به مسلمانان ندارد. پیروان تمام ادیان و مذاهب اعتقاد دارند که در یک مقطع که وضع جهان تیره و تار می شود و جامعه بشری با بحران رو به رو می گردد و ظلم و فساد همه جا را فرا می گیرد، در این هنگام است که یک منجی با تایید دست غیبی ظهور کرده و ریشه ظلم و فساد را از میان بشریت بر می کند.

 

سال ها چشم انتظاری دنیا برای آن موعود نجات بخش، ما را بر آن داشت که مبحث موعود را از جهات مختلف مورد بررسی قرار دهیم.

در ادامه این مقاله اهمیت منجی موعود در ادیان مختلف و بررسی نجات‌ بخشی در ادیان و یکی از علل اصلی گرایش بشر معاصر به پدیده دین بیان می‌ شود.

اندیشه نجات موعود که در بیشتر موارد با باور به موعودی نجات بخش و شخصی قرین است از فراگیرترین اندیشه‌ های بشری است.

اهمیت بررسی نجات‌ بخشی در ادیان، به دلیل افزایش گرایش بشر معاصر به پدیده دین است. یکی از علل اصلی این گرایش، ارائه تصویری امیدبخش و نورانی از آینده بشر، توسط ادیان آسمانی است.

سراغ این اندیشه را می‌ توان همه جا از ادیان و فرهنگ‌ های کهن و باستانی تا جنبش ‌های نوپدید دینی گرفت و معمولا در هر کجا نمونه‌ ای از آن را یافت.

شاید پس از اندیشه خدا، هیچ تفکری در میان ابنای بشر چنین فراگیر نشده باشد.

البته این بدان معنا نیست که موعود اندیشی در همه موارد واحد است، بلکه در درون یک دین نیز، با صورت‌ های گوناگونی از این اندیشه روبرو می‌ شویم، اما کمتر دین و مذهب و ملت و مردمی را می‌ یابیم که سر این سودا نداشته و امید نجات و منجی موعودی را در دل نپرورند.

در زمانه ما اندیشه نجات و منجی موعود یا همان موعود باوری که در غرب عموما آن را با مسیحا گرایی، آینده گرایی و هزاره گرایی در یک ردیف طبقه بندی می‌کنند شاید بیشتر از هر زمان دیگری مورد توجه قرار گرفته است.

اما این بار اهمیت موضوع در این نیست که بسیاری از ملت ها و مذاهب جهان موعود باورند، بلکه در آن است که موعود باوری به عنوان یک پدیده دینی رو به رشد می‌رود تا در معاملات سیاسی و فرهنگی به صورتی تاثیر گذار مطرح شود.

برای مسلمانان به ویژه شیعیان اهمیت موضوع از آن رو دو چندان می گردد که بر این باورند مهدی موعود ایشان همان « مهدی امت‌هاست ».

بنابراین، اندیشه منجی موعود در ادیان را، اندیشه‌ای همسو با اهداف دینی و معنوی خویش و مفید برای آنها می‌انگارند.

شاید به همین سبب باشد که در سال‌های اخیر و پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران به مطالعات مربوط به موعود باوری در ادیان توجه ویژه‌ای شده است.

اما؛

• آیا همه مصادیق اندیشه منجی موعود در ادیان و ملل هم‌سو با آرمان‌های موعود گرایانه اسلام و تشیع ارزیابی می‌شود؟
• آیا همه موعودباوری‌ها در ادیان مختلف به یک گونه‌اند؟
• آیا می‌شود موعود همه ادیان را مهدی موعود(ع) دانست؟

و ده‌ها پرسش مشابه دیگر، که در این زمان فراروی ما خود نمایی می‌کند و پاسخ می‌طلبد، پاسخی نه صرفا از روی رهیافت‌های ایمانی و ایدوئولوژیک بلکه از سر تحقیق و صداقت علمی، که متاسفانه این اتفاق شکل نگرفته است.

منبع:

گونه‌شناسی اندیشه منجی موعود در ادیان، جمعی از نویسندگان، ص ۱۹.