رجعت از منظر قرآن
آیه اول رجعت از منظر قرآن
آیه ۸۳ سوره نمل:
“وَ یَوْمَ نَحْشُرُ مِنْ کُلِّ أُمَّه فَوْجاً مِمَّنْ یُکَذِّبُ بِآیاتِنا فَهُمْ یُوزَعُونَ”
“به خاطر آور روزى را که ما از هر امتى، گروهى را از کسانى که آیات ما را تکذیب مى‌کردند محشور مى کنیم؛ و آنها را نگه مى‌داریم تا به یکدیگر ملحق شوند!“
حدیث‌های زیادی این آیه را به “رجعت” تفسیر می‌کنند؛ به علاوه که دلالت خودش هم واضح و صریح است؛ زیرا قطعا مربوط به قیامت نیست.
بعد از قیامت هم به اتفاق علما رجعتی نیست.
آیه دوم رجعت از منظر قرآن
آیه ۵۵ سوره نور:
“وَعَدَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنْکُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَیَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِی الْأَرْضِ کَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَلَیُمَکِّنَنَّ لَهُمْ دِینَهُمُ الَّذِی ارْتَضَىٰ لَهُمْ وَلَیُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا ۚ یَعْبُدُونَنِی لَا یُشْرِکُونَ بِی شَیْئًا ۚ وَمَنْ کَفَرَ بَعْدَ ذَٰلِکَ فَأُولَٰئِکَ هُمُ الْفَاسِقُونَ”
خدا به کسانی از شما بندگان که (به خدا و حجّت عصر علیه‌السّلام) ایمان آرند و نیکوکار گردند وعده فرمود که (در ظهور امام زمان) در زمین خلافتشان دهد چنانکه امم صالح پیمبران سلف را جانشین پیشینیان آنها نمود، و دین پسندیده آنان را (که اسلام واقعی است بر همه ادیان) تمکین و تسلط عطا کند
و به همه آنان پس از خوف و اندیشه از دشمنان ایمنی کامل دهد که مرا به یگانگی، بی هیچ شائبه، شرک و ریا پرستش کنند، و بعد از آن هر که کافر شود پس آنان به حقیقت همان فاسقان تبهکارند.
حدیث‌های بسیاری این آیه را به رجعت تفسیر می‌کنند.
آیه سوم
سوره قصص، آیه ۵:
“وَنُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّهً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِینَ”
و خواستیم بر کسانى که در آن سرزمین فرو دست شده بودند منت نهیم و آنان را پیشوایان [مردم] گردانیم و ایشان را وارث [زمین] کنیم.
این آیه بسیار واضح است که منت نهادن بر اینان و پیشوا و وارث کردن و در زمین استقرار دادنشان و ترس دشمنانشان بعد از آن است که ضعیف شده‌اند.
آیا این به جز رجعت مصداقی دارد؟
آیه چهارم
خداوند در قرآن در سوره نمل آیه ٨٢ می‌فرماید:
” وَإِذَا وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَیْهِمْ أَخْرَجْنَا لَهُمْ دَآبَّهً مِّنَ الْأَرْضِ تُکَلِّمُهُمْ أَنَّ النَّاسَ کَانُواْ بَِایَتِنَا لَا یُوقِنُونَ”
و هرگاه سخن (و وعده عذاب الهى) بر مردم حتمى شود، جنبنده‌اى را براى آنان از زمین بیرون آوریم تا با مردم سخن گوید، که همانا مردم آیات ما را باور نمى کردند.
ظاهر این آیه این است که این جنبنده از زمین بیرون می‌آید، و با آنها حرف می‌زند و بر آنها حجت است.
آیه پنجم رجعت از منظر قرآن
خداوند در سوره نحل آیه ٣٨ و ٣٩می‌فرماید:
“وَأَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَیْمَانِهِمْ ۙ لَا یَبْعَثُ اللَّهُ مَنْ یَمُوتُ ۚ بَلَىٰ وَعْدًا عَلَیْهِ حَقًّا وَلَٰکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لَا یَعْلَمُونَ ، لِیُبَیِّنَ لَهُمُ الَّذِی یَخْتَلِفُونَ فِیهِ”
کافران با مبالغه و تأکید کامل به خدا قسم یاد می‌کنند که هرگز کسی که مرد خدا او را زنده نخواهد کرد (و قیامتی وجود نخواهد داشت) چرا، البته قیامت وعده حتمی خداست و لیکن اکثر مردم از آن آگاه نیستند، تا (در آن روز محشر) آنچه را که در آن اختلاف می‌کنند آشکار و مبین گرداند.
کلینی و صدوق علی بن ابراهیم و دیگران روایت می‌کنند که این آیه درباره رجعت بوده و واضح است که با انکار قیامت سازش ندارد؛ چون منکران قیامت به خدا قسم نمی‌خورند و نیز بیان اختلافات آنها مربوط به دنیا است.
منبع: کتاب رجعت، شیخ‌الاسلام حرعاملی، نشرموعود، برگرفته از صفحات ۷۶ تا ۷۹
