حَدَّثَنا محمَّدبنُ علیً ما جیلَوَیهِ-رضی الله-قالَ:

حدَثَّنا محمَّدُبنُ یَحیَی العطًارُقالَ:

حَدَّثَنَی اَبوعلیّ الخزیرُرانیُّ عَن جارِیَهِِ لَهُ کانَ اهداها لِاَبی مُحَمَّدِِ(ص)فَلَمّا اَغازَ جَعفَرُ الکَذّابُ عَلَی الدَّارِجاءتهُ فارَّهً مِن جَعفَرِِ،فَتَزَوَّجَ بِها.قالَ اَبوعلیًً:

فَحَدَّثَنی اَنَّهاحَضَرَت وِلادَهَ السَیِّدِ(ع)،وانَّ اسمَ اُمِّ السَّیِّدِصَقیلُ،وانَّ اَبا مُحمَّدِِ(ع)حَدَّثَها یِمایَجری علی عیاله، فَسَاَلَتهُ اَن یَدعُوَاللهَ عزَّوجَلَّ لَها اَن یَجعَلَ مَنیَّتَها قَبلَهُ،فَماتَت فی حَیاهِ،ابی مُحمَّدِِ(ع)،وعلی قَبرِها لَوحُ مَکتُوبُ عَلَیهِ هذا اُمِّ مُحَمَّدِِ.

قالَ ابوعلی:

وَ سَمِعتُ هذِهِ الجارِیَهَ تَذکُرُاَنَّهُ لمّا وُلِدَ السَّیِّدُ(ع)رَاَت لَها نُوراً ساطِعاً قَدظَهَرَمِنهُ وَ بَلَغَ اُفُقَ السَّماءِ، وَرَاتَ طُیُوراً بَیضاءَ تَهبِطُ مِنَ السَّماءِ وَتَمسَحُ اَجنِحتَها علی رَاسِه وَ وَجههِ وسائِرِجَسَدِه،ثُمَّ تَطیرُ،فَاخبَرنا اَبا محمَّدِِ(ع)بِذلِکَ فَضَحِکَ،ثُمَّ قالَ:

تِلکَ مَلائِکَهُ نَزَلَت للتَّبَرُّکِ بِهذا المَولُودِ،وَ هیَ اَنصارُهُ اِذا خَرَجَ.

ابوعلی خزیزرانی کنیزی داشت که او را به امام حسن عسکری(ع)اهدا کرد و چون جعفر کذاب خانه ی امام را غارت کردوی از دست جعفر گریخت و با ابوعلی ازدواج نمود.

ابوعلی میگویدکه او گفته است در ولادت سیّد(ع) حاضربود و مادر سیّدصقیل نام داشت وامام حسن عسکری(ع) صقیل را ازآنچه بر سر خاندانش می آید آگاه کرد و او از امام درخواست نمود که از خدای تعالی بخواهد تا مرگ وی را تاپیش از آن برساند

و درحیات امام حسن عسکری(ع)درگذشت و بر سر قبر وی لوحی است که برآن نوشته اند:این قبر مادر محمد است.

ابوعلی گوید:

ازهمین کنیز شنیدم که میگفت:

چون سیّد (ع) متولدشد،نور درخشان وی را دیده است که از او ظاهرگردیده و به افق آسمانها رسیده است و پرندگان سپیدی دیده که از آسمان فرود می آیند و پرهای خود را به سر و صورت  و سایر اعضای وی می کشند و سپس پرواز میکنند، این مطلب را به امام حسن عسکری(ع)خبردادیم،

خندیدوفرمود:

آنها ملائکه ای هستند که برای تبَرُّک جستن به این مولود فرود آمده اند و چون ظهور کند یاوران وی خواهندبود‌.

منبع:صدوق،کمال الدین وتمام النعمه،قم:دارالحدیث،۱۳۸۲،ج۲،ص۱۵۶-۱۵۷